فهرست محتوا
ادویه ها در کشورهای مختلف انواع متفاوتی دارند و در آشپزی بسیار مهم و ضروری هستند.
محبوب ترین ادویه ها بر اساس آشپزی
با پخش گسترده برنامه های آشپزی در تلویزیون و اینستاگرام ، و آشنایی با اطلاعات و دستور العمل ها از مکان های دور موجود در اینترنت و تلویزیون ، مردم بیش از هر زمان دیگری مایل به آشپزی و تست در آشپزخانه هستند. در حال حاضر، در حالی که فرهنگ‌های دیگر در سرتاسر جهان با چاشنی های مختلف آشپزی کرده‌اند، به نظر می‌رسد بسیاری از مردم هنوز با ادویه ها آشنایی کاملی ندارند.
در این مقاله قصد داریم با چاشنی ها در نقاط مختلف جهان بیشتر آشنا شویم و در مورد دستور العمل‌های شگفت‌انگیز و جالب از نقاط مختلف جهان بیشتر بدانیم
چیزی که برای ما ناخوشایند است ، این است که ببینیم یک ادویه خوب در کابینت هدر می رود و مورد استفاده قرار نمی گیرد. معمولاً به این دلیل این اتفاق می‌افتد که افراد دستورهای مختلف آشپزی را می بینند و برای امتحان کردن مشتاق می شوند . آن را سفارش می دهند، سپس متوجه می شوند که نمی دانند چگونه از آن استفاده کنند و به هدر می رود.
در هر یک از صفحات محصولات ادویه ای ما به شما می گوییم که هر ادویه با چه غذاهایی خوب است، چه ادویه های دیگری برای آن مکمل هستند و همچنین برخی از ایده های دستور پخت با استفاده از ادویه.
چاشنی های کاجون و کریول
ادویه سیاه شده، ادویه کاجون، بوقلمون کاجون، ادویه کریول و کاجون (گرم)
ادویه کاجون از دسته ادویجاتی است که می توان از آن برای خوش طمع کردن غذاهای مختلفی گوشتی و غیر گوشتی استفاده کرد.این ادویه در مناطق آمریکایی و اروپایی بیشتر مصرف می شود و از ترکیب چندین ادویه مختلف تشکیل می شود .
ادویه جات کشون و کریول
فلفل دلمه ای، ریحان، برگ بو، فلفل سیاه، زیره سیاه، پودر دانه هل، کاین، دانه کرفس، پیازچه، فلفل چیلی، دارچین کورینتی، دارچین ویتنامی، میخک، زیره سبز، دانه شوید، سیر، علف هرز، گردو گرز، مرزنجوش، جوز هندی، پیاز، پونه کوهی (مدیترانه ای)، پاپریکا، جعفری، زعفران، مرزه، ترخون، آویشن، فلفل سفید و خردل زرد.
ادویه های کارائیب
Adobo Lime Rub، ادویه کارائیب، مالش بوقلمون کارائیب، پودر کلمبو (پودر کاری کارائیب)، ادویه جامائیکا و چاشنی موجو.
فلفل دلمه ای، دانه های آکیوت (دانه آناتو)، فلفل سیاه، فلفل چیلی، دارچین کورینتی، دارچین ویتنامی، میخک، سیر، زنجبیل، آهک، گرز، جوز هندی، پیاز و آویشن.
ادویه چینی
دارچین Korintje، دارچین ویتنامی، میخک، دانه رازیانه، زنجبیل، خردل داغ، علف لیمو، دانه فلفل سیچوان، بادیان ستاره ای، چیل Tien Tsin، زردچوبه و فلفل سفید.
ادویه های هندی
گارام ماسالا، پانچ فورون، کاری مدرس، کاری مهاراجه، کاری ویندالو و تیکا ماسالا.
دانه انیسون، آجواین، آسافوتیدا، برگ بو، هل سیاه، زیره سیاه، دانه خردل سیاه، فلفل سیاه، نمک سیاه، دانه خردل قهوه ای، فلفل چیلی، دارچین، دارچین ویتنامی، میخک، گشنیز، گشنیز، توت سیاه دانه رازیانه، برگ شنبلیله، دانه شنبلیله، سیر، زنجبیل، هل سبز، لیمو، لیموترش، فلفل بلند، گرز، نعناع، سیاهدانه، جوز هندی، پیاز، دانه خشخاش، زعفران، دانه کنجد، فلفل سفید، فلفل قرمز و انیسون.
ادویه های ایتالیایی
چاشنی ایتالیایی , چاشنی پیتزا , چاشنی اسپاگتی و نان توسکانی .
ریحان، فلفل قرمز خرد شده، سیر، پیاز، پونه کوهی (مدیترانه ای)، مرزنجوش و جعفری.
ادویه های مدیترانه ای
چاشنی مرکبات، چاشنی یونانی، گیاهان دارویی پروونس و مالش خشک مدیترانه ای
ریحان، برگ بو، فلفل سیاه، پودر دانه هل، کرفس، فلفل چیلی، پیازچه، گشنیز، دارچین، دارچین ویتنامی، میخک، گشنیز، زیره، دانه رازیانه، دانه شنبلیله، سیر، سنبل الطیب جوز هندی، پیاز، پونه کوهی (مدیترانه ای)، پاپریکا، جعفری، رزماری، زعفران، مریم گلی، مرزه، ترخون، آویشن، زردچوبه و فلفل سفید.
ادویه های مکزیکی
چاشنی Adobo، انبه Habanero، چاشنی Manzanillo، چاشنی مول، چاشنی تاکو و Yucatan Recado Rojo.
فلفل دلمه ای، دانه های آکیوت (دانه آناتو)، ریحان، دارچین مکزیکی، فلفل قرمز، گشنیز، گشنیز، زیره، اپازوت، نعناع، جوز هندی، پونه کوهی (مکزیکی)، مریم گلی و آویشن.
ادویه های خاورمیانه
بهارات، لبنانی 7 ادویه، شاورما و زعتر
فلفل حلب، دانه انیسون، زیره، هل، زیره، فلفل مرس، جوز هندی، سماق و زردچوبه
ادویه های آفریقای شمالی
بهارات، بربره، هریسا، ادویه مرغ مراکشی، مالش سبزیجات مراکشی، ادویه پیری پیری، راس الحنوت و پنج ادویه تونس
چیلی چشم پرندگان، گشنیز، دارچین، دارچین ویتنامی، توت مکعبی، زیره سبز، سیر، زنجبیل، دانه های بهشت، فلفل بلند، نعناع، پیاز و زعفران.
ادویه های اسپانیایی
چاشنی پائلا.
ریحان، برگ بو، کاین، دارچین، دارچین ویتنامی، میخک، سیر، نعناع، جوز هندی، پونه کوهی (مدیترانه‌ای)، پاپریکا (شیرین دودی)، جعفری، رزماری، زعفران، تره‌گل و مریم گلی
ادویه های تایلندی
ادویه تایلندی تند، ادویه کاری تایلندی.
ریحان، فلفل سیاه، هل، فلفل چیلی، گشنیز، دارچین، دارچین ویتنامی، میخک، زیره، سیر، زنجبیل، علف لیمو، لیموترش، گرز، نعناع، جوز هندی، موسیر، زردچوبه و فلفل سفید.
پیدایش و کشف ادویه چه زمانی بود؟
اطلاعات حکایتی فراوان، استفاده تاریخی از گیاهان و ادویه جات را برای فواید سلامتی آنها مستند می کند. 6 میلیون سال پیش، انسان اولیه با گیاهان گلدار در جهان اطراف خود تکامل یافت.
اسناد اولیه حاکی از آن است که شکارچیان و گردآورنده‌ها گوشت را در برگ‌های بوته‌ها می‌پیچیدند و به‌طور تصادفی متوجه شدند که این فرآیند طعم گوشت را افزایش می‌دهد، مانند آجیل‌ها، دانه‌ها، توت‌ها و پوست درختان. در طول سال ها، ادویه ها و گیاهان دارویی برای اهداف دارویی مورد استفاده قرار می گرفتند. همچنین به عنوان روشی برای پوشاندن طعم و بوی نامطبوع غذا و بعداً برای تازه نگه داشتن غذا استفاده می شد.
در تمدن‌های باستانی بین آن ادویه‌ها و گیاهانی که برای طعم‌دهی استفاده می‌شد از آن‌هایی که برای مقاصد دارویی استفاده می‌شد تمایزی قائل نمی‌شدند. هنگامی که برگ ها، دانه ها، ریشه ها یا صمغ ها طعم دلپذیر یا بوی مطبوعی داشتند، مورد تقاضا قرار می گرفتند و به تدریج به عنوان یک تقویت کننده طعم به یک هنجار برای آن فرهنگ تبدیل می شدند.
ادویه در کتاب مقدس مسیحیان
از سپیده دم دوران کتاب مقدس (قرن هفدهم قبل از میلاد)، ادویه جات برای مصارف مختلف از جمله هدایای مذهبی، مراسم تدفین، داروها، تجارت و چاشنی مورد توجه قرار گرفت. ادویه جات ترشی جات بارها در سراسر کتاب مقدس ذکر شده است. در آواز سلیمان چند ادویه آشپزی از جمله دارچین و زعفران ذکر شده است .
در سال 1000 قبل از میلاد، ملکه سبا از پادشاه سلیمان در اورشلیم دیدن کرد و «120 پیمانه طلا، بسیاری از ادویه جات و سنگ های قیمتی» را به او تقدیم کرد . قوم اسرائیل نان مانا را «سفید مانند دانه گشنیز» توصیف کردند . عهد جدید به یک دهم مذهبی «یک دهم ادویه های شما – نعناع، شوید، و زیره» اشاره می کند (متی 23:23) و ادویه ها به عنوان مسح بدن عیسی توصیف شده اند.
ادویه در مصر باستان
خلاصه ای از شیوه های پزشکی مصر باستان، Ebers Papryus (1500 قبل از میلاد)، به درمان های پزشکی شامل زیره، گشنیز، رازیانه، سیر، نعناع، پیاز، نعناع فلفلی، خشخاش و پیاز اشاره کرده است . پیاز و سیر از اهمیت خاصی برخوردار بودند.
کارگرانی که هرم بزرگ خئوپس را ساختند، پیاز و سیر را برای ارتقای سلامتی و همچنین استقامت و استقامت مصرف می کردند و حبه های سیر در مقبره پادشاه توتانخامن پیدا شد. برخی از مصریان باستان حتی مجسمه های چوبی حبه های سیر را در مقبره های خود قرار می دادند تا زندگی پس از مرگی خوشمزه و سالم را تضمین کنند. مصریان نیز از طعم دادن به غذای خود با هل و دارچین که از اتیوپی تهیه می کردند لذت می بردند .
ادویه در چین اولیه
طبق اسطوره‌های باستانی، شن نونگ احتمالاً در حدود 2700 سال قبل از میلاد، Pen Ts’ao Ching (گیاه کلاسیک) را نوشته است. انتشار اولیه بیش از صد گیاه دارویی از جمله ادویه کاسیا که شبیه دارچین است (به نام “کوئی”) ذکر شده است. یک گیاه چینی جامع تر، Pen Ts’ao Kang Mu در سال 1596 قبل از میلاد توسط لی شی چن منتشر شد. شواهد تاریخی دیگر حاکی از آن است که کاسیا یک ادویه مهم در جنوب چین بوده است، زمانی که استان Kweilin به معنای “جنگل کاسیا” در حدود 216 قبل از میلاد تأسیس شد.
در اوایل، جوز هندی و میخک از ملوک به چین آورده شد. شواهد حکایتی حاکی از آن است که درباریان چینی در قرن سوم قبل از میلاد میخک را در دهان خود حمل می کردند، بنابراین هنگام صحبت با امپراطور نفس آنها شیرین می شد.
در قرن پنجم پس از میلاد، گیاهان زنجبیل در گلدان‌ها رشد می‌کردند و در سفرهای دریایی طولانی بین چین و آسیای جنوب شرقی برای تهیه غذای تازه و جلوگیری از اسکوربوت انجام می‌شدند.
زردچوبه لوبلی
ادویه در بین النهرین باستان
نوشته های باستانی به خط میخی به استفاده از ادویه و گیاهان دارویی در بین النهرین در دره های حاصلخیز دجله و فرات اشاره کرده است، جایی که بسیاری از گیاهان معطر شناخته شده بودند. ا
لواح گلی سومری در ادبیات پزشکی مربوط به هزاره سوم قبل از میلاد از گیاهان خوشبو از جمله آویشن یاد می کنند. طوماری از خط میخی که توسط آشوربانیپال پادشاه آشور (668-633 قبل از میلاد) ایجاد شده است، فهرستی طولانی از گیاهان معطر مانند آویشن، کنجد، هل، زردچوبه، زعفران، خشخاش، سیر، زیره، انیسون، گشنیز، سیلفیوم را ثبت کرده است. ، شوید و مر.
آشوریان باستان از کنجد به عنوان روغن گیاهی نیز استفاده می کردند.
پادشاه Merodach-Baladan II (721-710 قبل از میلاد) بابل 64 گونه مختلف از گیاهان را در باغ سلطنتی خود پرورش داد. او در مورد نحوه کشت بسیاری از ادویه ها و گیاهانی مانند هل، گشنیز، سیر، آویشن، زعفران و زردچوبه اطلاعاتی را به ثبت رساند.
دین بابل شامل یک خدای پزشکی باستانی ماه بود که گیاهان دارویی را کنترل می کرد. قسمت های قوی گیاهان در معرض نور خورشید قرار نگرفتند و با نور ماه برداشت شدند.
پیاز، سیر و موسیر تا قرن ششم قبل از میلاد به چاشنی های رایج در ایران تبدیل شدند. سوابق مربوط به کوروش پادشاه (559-529 قبل از میلاد) حاکی از خرید عمده 395000 دسته سیر است. ایرانیان همچنین از گل رز، زنبق، گشنیز و زعفران اسانس تولید می کردند.
ادویه هندی
ادویه ها و گیاهانی مانند فلفل سیاه، دارچین، زردچوبه و هل هزاران سال است که توسط هندی ها برای اهداف آشپزی و بهداشتی استفاده می شود. ادویه های بومی هند (مانند هل و زردچوبه) در اوایل قرن هشتم قبل از میلاد در باغ های بابل کشت می شدند .
منبع : http://www.indianspices.com/
